ඔයාගෙ මතකය

හිරු සැගව යන්නෙ
උනුහුමත් දෝතින්ම අරගෙන.
ලා සද මෝදු වෙන්නෙ
සීතලත් තුරුලු කරන්...
සේපාලිකා මල්වැට
මල්වර වෙලා
කුටිය පුරාවටම
සුවද තවරනවා
කවුලුවෙන් එබෙන සදවත
අදුර තුරල් කරනවා
ඈතින් ඇසෙන රැහැයි හඩ
නිහඬ බව බිදල දානවා..
ඔයාගෙ මතකය
නෙතු අද්දර දහකරනවා...
නුරාවෙන් අවදිවන සිතුවිලි
මසිත අතරමං කරනවා
නොඑන බව දැන දැනම
සිත පැතුම් පොදි බදිනවා
මේ සියල්ල හමුවේ
උරනවන නිදි දෙව්දුව
රහසින්ම ඇවිත්
මසිත වැලද ගන්නවා..