අතුඅග රැදෙන පිනිබිඳු
වියැකිලා යයි හිරු දුටු විගස
ඔය නෙතු අභියස රැදෙන
මගෙ නෙතු
බොද වෙනව කදුලු සයුරක
හිමි වී අහිමි වුන සිතක් ලග
සිතුවිලි බවුන් වඩන සද..
හදවතම ඉරි තලයි
ඔබ වෙනතක
ගිය බව දැන..

සදවතිය සැගවීලා
හිරු ඇහැරෙන්න කලියෙන්ම
පිනිබිඳු ව්යැකිලා
හිරුගේ උනුහුමින්
අරුනැල්ල ගෙට ඇවිත්
මගෙ සිතම අවදියෙන්
තුරුලතා හිනැහෙනවා
හිරු රැසින් නැහැවෙමින්
මිහිතලය ජිවයෙන්
පණ් ලබයි සොම්නසින්
පහන් රැය පුරාවට
දොඩමළුව සෙනෙහසින්
ඔබ නිදයි උනුහුමට
පපුතුරේ හිස හොවන්
හිමි නොවන සිහිනයක්
ලස්සනට හැඩ කරන්
ගෙත්තමක් වියන්නෙමි
සිතුවිලිත් ගලපමින්
අවසනක් ඇරඹුමක්
නොවූ පෙම සිත දරන්
හැමදාම හඩන්නම්
මතකය තුරුලට අරන්,.

මා තරම් අන් කිසිවෙකු
ඔබට පෙම් නොකරනු ඇතැයි
මසිත මට කියයි..
නමුදු ආදරය සොයා යන ගමනේ
මගෙ ආදරය ඔබට නොදැනුනේ
මගේම වරදින් වන්නට ඇත.
නමුදු දිනක ඔබට වැටහේවි
සියල්ල අතැර ගියද..
අවසානයේ ශේෂවූ මතකයන් තුල
මගේ මතකය ඉතිරිවී ඇති වග.
මග බලමි
උදාවන තුරා
ඒ ආත්මීය හෝරාව...

සදක් වෙන්න බෑ මට
ඔබේ සිත් අහසට
පායන්නෙත් එක
සදයි ගුවනත..
මමත් ඉන්නම් තරු අතරම
ඔබට නොපෙනුනට
නෙතු මානයට
සයුර ඔබ නම්
පවස නොනිවන
වෙරළ වෙන්නම්
සිප සනසවන
සෙවනැල්ල නොම වෙමි
අදුරේදී සැගව යන
පෙනෙන මානෙක ඉන්න දෙනවද.
හුස්ම පොද ඔබ
මගේ දිවියට
මියෙන තුරු
ආදරය දෙනවද.

මියගිය අතීතයට
යලිදු පණ් පෙවිය නොහැක
මිහිදන් වූ මතකයන්
යලි අවදි කල නොහැක
අහිමි කල සෙනෙහස
යලිත් හිමි නොවනු ඇත
නමුදු ඔබෙන් ලද
ප්‍රෙමයේ උනුහුම
හැම හුස්මකම
රැදී ඇත...
සත්තකින්ම..
හැම හුස්මකම
රැදෙනු ඇත....

ඔබේ ප්‍රථම ආදරය
මම නොවන වග
ඔබ මට කියා ඇත.
අවසන් ආදරය
මම නොවන බව
හොදාකාරවම දනිමි.
මට ඇවැසි වන්නේ
සදා මතකයේ රැදෙන
කෙනෙකු වන්නට නොව
ඔබේ මතකයන් අතර
සොදුරු මතකයක් වන්නටය.
මගෙ එකම පැතුම
ඔබේ හදවතෙහි
පුංචි ඉඩක ලැගුම් සොයන්නටය.
සත්තකින්ම
ඔබ මට මගේ ලෝකයයි
ඔබෙ ලොවතුල
මම සුවිශේෂී
නොවන බව දනිමි
නමුදු. ඔබේ සිත තුල
සැරිසරන්නටත්....
මතකයන් අතර ජීවත් වන්නටත්
ඔබ කිසිදා ඉඩ අහුරා නොමැත
අසීමාන්තික බැදීම් අතුරින්
මම තවත් එක බැදීමක්ම පමණි.
මගෙ හුස්ම ඔබ නිසා
අතැර යා නොහැක ඔට
නොඉල්ලාම ලද ජීවිතය
දිනක ආපසු අතැර යන නිසා..

සීතල රැය පුරාවටම
සිහින සිත්තම් කරන
අකීකරු සද....
මන්දාරම අතර සැගව ගොස්
අහස් ගැබ අදුරු කර...
නොපහන් රෑ මැදියමේ
ඉහ අද්දරටම විත්
සිතම උනුහුම් කල
ප්‍රෙමයක මතකය
සිත දවයි නිරන්තර.
සෙනෙහසින් වදන් වැල්
ගෙත්තම් කලා නිතින
පෙම් සුවය තවරමින්
මතක මන්දිරය තුල
හද කුටිය උනුසුම් කල
මගේ නොවන...
මගෙම ආදරය ඔබ.

රත්තරං...,කදුද...,
මැනික් නිදිද..,
නො අඩුව ලැබුනි.
එපමණක් නොවේ..
මිලකල නොහැකි..
පන....හුස්ම..වස්තුව පවා
දායාද ලදිමි..
නමුදු.. මට මාද අහිමි ලෝකයක
හිමිවීම ගැන කවර කතාද....?
අල්ප කාලයක ජීවිතයට
කල්ප කාලයක නවාතැනක් කුමටද?

අහිමි වූ සියල්ල
මවෙතින් ගිලිහී ගියේ
රැදෙන්නට තරම් වටිනාකමක්
මවෙත නොවූ නිසා බව
නිගමනය කරමි...
නමුදු ශේෂ වූ මතකය
තුලින් උගත් දේ බොහෝය.
වදන් ගලපාලීමට නොහැක
ඒතරම්ම ප්‍රබලය...වටනේය.
ඒ සොදුරු මතකයන්
දිවිහිමියෙන් සුරකින්නට
මසිත මට සපත විය....
මෙතෙක් ආ මග
ලද දායාදයන් නම් අපමණය.
දුක, සතුට, වේදනාවන්
උරුමයන් විය...
ඒ අතුරින්

තුන් සිතකවත්
තරහක් නෑ සබඳ
හැර ගියාට මසිත
ලැගුම් දුන්නේ
පෙම් සිහින මැද
අතැර යන වග
හොදින් දැන ගෙන
සිත්තම් කරලූ
සමනල සිහිනය
දේදුන්නක පාට අරගෙන
දැනන් උන්නා හොදාකාරව
බොද කරන බව
නිමකරන්නට පෙරාතුවම.
රැගෙනවිත් සිහිනයන්
නිරන්තර...
ගෙන ගියා මා
පෙම් සැදැල්ලක
අතරමං කර
නොඑන දේශෙක
ඔබ ගියා යලි
හැරී නොබලම

කවුලුව අතුරින්
හිනැහෙන සරා සදේ...
ඔබට මගේ සිත
පෙම් කරනා තරම්
මට හිතා ගන්න වත් නොහේ..
තරු කැට් වටකොට
හිනැහෙන විට ඔබ
නෙතු නොපියා
මම බලා හිදින්නම්
සංසාර පුරුද්දක් සේ.
හිරුට පෙම් බදින
ආඩම්බර සදවතියේ
මම... ඔබට පෙම් කරමි
සදා නොමියෙනා ලෙසේ..,

අහිමි වූ සියල්ල
මවෙතින් ගිලිහී ගියේ
රැදෙන්නට තරම් වටිනාකමක්
මවෙත නොවූ නිසා බව
නිගමනය කරමි...
නමුදු ශේෂ වූ මතකය
තුලින් උගත් දේ බොහෝය.
වදන් ගලපාලීමට නොහැක
ඒතරම්ම ප්‍රබලය...වටනේය.
ඒ සොදුරු මතකයන්
දිවිහිමියෙන් සුරකින්නට
මසිත මට සපත විය....
මෙතෙක් ආ මග
ලද දායාදයන් නම් අපමණය.
දුක, සතුට, වේදනාවන්
උරුමයන් විය...
ඒ අතුරින්

රත්තරං...,කදුද...,
මැනික් නිදිද..,
නො අඩුව ලැබුනි.
එපමණක් නොවේ..
මිලකල නොහැකි..
පන....හුස්ම..වස්තුව පවා
දායාද ලදිමි..
නමුදු.. මට මාද අහිමි ලෝකයක
හිමිවීම ගැන කවර කතාද....?
අල්ප කාලයක ජීවිතයට
කල්ප කාලයක නවාතැනක් කුමටද?

සදවතිය සැගවීලා
හිරු ඇහැරෙන්න කලියෙන්ම
පිනිබිඳු ව්යැකිලා
හිරුගේ උනුහුමින්
අරුනැල්ල ගෙට ඇවිත්
මගෙ සිතම අවදියෙන්
තුරුලතා හිනැහෙනවා
හිරු රැසින් නැහැවෙමින්
මිහිතලය ජිවයෙන්
පණ් ලබයි සොම්නසින්
පහන් රැය පුරාවට
දොඩමළුව සෙනෙහසින්
ඔබ නිදයි උනුහුමට
පපුතුරේ හිස හොවන්
හිමි නොවන සිහිනයක්
ලස්සනට හැඩ කරන්
ගෙත්තමක් වියන්නෙමි
සිතුවිලිත් ගලපමින්
අවසනක් ඇරඹුමක්
නොවූ පෙම සිත දරන්
හැමදාම හඩන්නම්
මතකය තුරුලට අරන්,.

මා තරම් අන් කිසිවෙකු
ඔබට පෙම් නොකරනු ඇතැයි
මසිත මට කියයි..
නමුදු ආදරය සොයා යන ගමනේ
මගෙ ආදරය ඔබට නොදැනුනේ
මගේම වරදින් වන්නට ඇත.
නමුදු දිනක ඔබට වැටහේවි
සියල්ල අතැර ගියද..
අවසානයේ ශේෂවූ මතකයන් තුල
මගේ මතකය ඉතිරිවී ඇති වග.
මග බලමි
උදාවන තුරා
ඒ ආත්මීය හෝරාව...

ඔය නෙතග පැටැලවුන
මුල්ම දින අදවගේ
තවම සිත තිගැස්සෙයි
නෙතග බැල්මට ඔබේ
වචන ගෙත්තම් කලා
සිතම කිති කැවෙනසේ
සෙනෙහසින් ලංවුනා
සංසාර පැතුම සේ
දිවිතුරා ලග ඉන්න
හිමි නැතත් සිතූ සේ
හැමදාම පෙම් කලා
මගේ හිමිසද ලෙසේ
මගෙම නොවෙනා නමුදු
ලංවෙන්න පුරුදු සේ
මගෙම වී උපදින්නට
පතන්නම් මතු බවේ

ඔයා දන්නවාද..?
මට ඔයාව කොයිතරම්
වටිනවාද කියල..
මගෙ ජීවිතයටත් වඩා වටිනවා..
ඔයා මට මගෙ ජිවිතය හොයල දුන්නා...
යා යුතු මග කියල දුන්න.,
මහ සයුරක අතරමං වුන මට
දියබට එන්න පාර කියන
පහන් තරුව වුනා...
පාලුව වෙලාගත් සිත් අහසම
එකලු කල සරා සද වුනා...
ඒත් නෙලා ගන්න බැරි
උඩවැඩියා මලක් වුනා..
ඔයා දන්නෙ නැතුව ඇති
ඔයාගෙ හැම හුස්මකටම
මම පෙම් කල වග.,
සත්තකින්ම... යන්නට හැකිය මට
ලෝකයේ අවසන් හිනිපෙත්තටම
දකින්නට ඔයාගෙ සතුට,
මගෙ හුස්ම පවා උගස් කර

ආදරය අහස තරම් යැයි
නොකියමි මම.,
මන්ද අහස ඇසුරු සැනින්
වෙනස් වන නිසා.,
මහ සාගරයට සම නොකරමි
ආදරය...
මංද සැනින් රළු වී
සුනාමියක් වුව
ගෙනෙනා නිසා,..
මිහිතලය වෙන්නම් මම
සියල්ල දරන්නට
සවිය ඔබ නිසා...
මිරිගුවක්ම වන්න ඔබ
හඹා එන්නම් සසර පුරාවටම
ලංවිය නොහැකි නිසා.,
නමුදු ආදරෙයි...අනන්තය සේ
සීමා මායිම් නොමැති නිසා...

සද කුමට මගෙ ලොවට
ඔබයි මගෙ සද මඩල
තරු කුමට මගෙ ලොවට
තරු නෙතුය ඔබ මෙමට
වැටෙන හැම හුස්මකම
ඔබ රැදුන නිරන්තර
අවතැන් සිහින මැද
ඔබෙ මතක තවම ඇත
මම තවම ආදරෙයි
අහිමි වූ මතකයට
උනුහුමයි සිත මෛ
ඔබ උන්නු තැන තවම..

ඔයා රෑ පුරාවටම
අරන් ආපු හීන
මගෙ හිතට පණ පොවනවා..
පුංචි මල් තුහින
හිත අවතැන් කරනව
මගේ වෙලා
මගෙ ලගට වෙලා
සිත පතුලෙම
තැවරූ ආදරය
ජීවිතය ජීවත් කරවනවා
ආදරයකට පුලුවන්
ජීවිතය හදන්න වගේම මකන්නත්.
හෙට ගැන පැතුම් නෑ මට
ඒත් මගෙ හිතට දුකක්
නොදෙන බව විශ්වාසයි...

දගකාර ඔබෙ කතා
අකීකරු සිතුවිලි පවා
සෙනේබර පන්හිඳට
වාරුවෙයි නිරන්තර
ලියන හැම වදිනකම
මැවෙන පෙම් කතන්දර
ඔබ වටා ගෙතෙන බව
ඔබ හොදාකාරව දනී
අහිමි බව දැන දැනම
ඔය හිතට ලං වෙලා
විදින දුක් වේදනා
අකීකරු සිත දනී
හැර යන්න බැරි ලෙසම
ඔබේ ලග තව රැදෙයි...
ඉතින් අවසර දෙන්න
ඔබෙන් සමුගෙන යන්න..
ඔබෙ සිතින් ඉවතලා
හැරයන්න පෙරාතුව..,

හිමි අහිමි ලෝකය තුල
විදින විදවන ජීවිතය
මට අරුමයක් නොවේ.
මංද
අහිමි සියල්ල මා අතැර ගියද
හිමිවූ අතලොස්ස
ඉමහත් ආදරයෙන්
මා වැලදගත් නිසා...
අහිමි වු සියල්ල
නෙතු අභියසම
අපා දුකක් වූ කල
දෛවයේ සරදමට ඉඩදී
නිහඬ වුනෙමි....
නමුදු දෝතින් වැලදගත්
ඔබත් ඔබේ ආදරයත්
හිමිද,? අහිමිද... යන්න
මට නොහැගේ...
අහිමිවූ සියල්ල අතුරින්
හිමිකම කියනා ඔය හිත
අහිමි වන බව දනිමි..
මගෙම නොවන බවද දනිමි..
ඒත් මෙතරම් රිදවන්නේ
මන්දැයි තවමත් සොයමි...

ජීවිතය මට ලබාදුන් දේ
මම ආදරෙන් ලංකර ගත්තා.
උදුරාගත් දේ යන්න ඇරලා
මම නිහඬ වුනා...
අල්ප කාලයක් තුල
හිමිවී අහිමිවන බොහෝ දේ.
කල්ප කාලයක මතකයක්
හදවතේ නිදන් කරනවා....
අපි හබා යන ආදරය
අපිව අතෑරලා යන්නෙ
හිතාගන්න බැරි විදිහට..
මහ ගොඩක් හිතට දැනුනට
අහම්බයක් කියලා
කියාදීලා යනවා.
රැය පහන්කල
තවත් එක් නවාතැනක් බව
සපත කරනවා..
එක හීනයකි රැය පහන් නොවුනට
හිත අම්බලමක් කර ගන්නවා..
නොපහන් රැය පුරාවටම
ඉතිරි කල මතක
ආපහු නොගෙනම
යන්නට යනවා..
ඇයි දන්නවද..?
දවසක හෘදසාක්ශියට
දායක කර ගන්න...
තාවකාලික ජීවිතය තුල
ප්‍රෙමයද සදාකාලික
නොවන බව
මට කියාදී
ඔබ ඈතක ගියා..

පුංචි පුංචි හින ගොඩක්
හිත පතුලෙම පෙල ගැහෙනවා
ඔය හිත ලග නවතින්නට
පුංචි ඉඩක් මම හොයනවා..
කෝල සිතුම්..
ආල හැගුම්
හුස්මත් මගේ හිරකරනවා..
ඔය ඇසදෙක දුටුව දාට
සත්තකින්ම මම අඩනවා...

දම්පැහැ අහස් කුස
චමත්කාරයි දකින්නට..
පෙලින් පෙල හැපෙන රල
සිපගනී වෙරළ
අතොරක් නැතිව..
මලින් මල රොන් උරමින්
දගකරන සමනල් කැල
පියබා ගිහින් වෙන අහකට
මල් යායම මිලින කර..
මුකුලිත වන නෙක පියුම් දැක
සරයි සුවදට පෙම් කරමින..
ඉතින් දවසක මිහිදන් වන
ජීවිතයම අවතැන් කල
ප්‍රෙමයක් තව කුමටද..
සැනසුමක් සිත නොදකින.

මහා ගොඩක්
හිත රිදුනම
මම නිහඬ වුනා
ගොඩාක්ම නිහඬ වුනා
ඒත් දැවෙන හිත
නිවන්නට නම් බෑ
මුහුදු හතක ජලයෙන් වත්.
එහෙත්...
ඔබෙ එකම වදනක්..
නෙතග රැදි සෙනෙහසක්...
සුසුමක උනුහුමක්..
සුවපත් කරාවි
මගේ මුලු ආත්මයම....

මහමෙරක් වන් දුකක්
සිත මත දරන්නට
දිරිය තිබුනද...
ගිනි කන්දක් දෙදරනා සේ
නෙතගින් ගලනා කදුලු
නවතාලන්නට මට නොහැකි විය..
මසිත තවමත් ස්පන්දනය වේ...
හුස්ම වැටෙනු දැනේ..
ඔබේ සුවද දැනී නොදැනී යයි.
මසිතෙහි ඔබ උන්නු තැන
තවමත් උනුසුම්ය..
ඔබේ මතකයන්
අදටත් මා අවදියෙන් තබයි.

කාටවත්ම නොකියා
සිත තුලම ගල්වුන සිතුවිලි
ආදරනීය හිතක් ලග
දිගෑරෙන්නෙ...
බලාපොරොත්තු රැසක් ගුලි කරන්...
මියගිය හදවත ආයෙමත්
ජීවය ලබන්නේ
ප්‍රෙමය හදවතට කතා කරද්දි.
නමුත් හිම දිය කරන
හිරුම නේද..
මැටි තද කරන්නෙත්

අවරගිර අහස රත්පැහැ වෙලා
හිරු සමුගන්න සුලූ මොහොතක්
ඉතිරි වෙලා...
ඔයා ලගින් ඉදන්
මම උරිස්සට වාරු වුනා
ඔයාගෙ සිතුවිලි ඈතක ගිහින්
වේගයෙන් උස් පහත් වන පපුතුර
හිතේ නොසන්සුන් බව කීවා..
මම ඔයාගෙන් ඈත් වුනා.
ඔයාට දැන් මාව දැනෙන්නේ නෑ.
ගව් ගනනක් ඈතක හිටියත්
ඔයාට මාව දැනුන කාලයක් තිබුනා..
මගේ හුස්මක වෙනසක් පවා
ඔයාට තදින්ම දැනුනා..
ඒත් හැමදෙයක්ම අද සිහිනයක්
ගරාවැටුණු මතකයක් විතරමයි...
ආපහු යන්න.
හැරී නොබලාම යන්න....
ඉන්න තැනක සතුටින් ඉන්න.
මගෙත් ආයුගෙන...
හැමදාම ජීවත් වන්න..

නොනිදා පහන් කල
රැයකි සිත සුවපත් කල..
සදත් නෑ හිනැහෙන
තරුත් නෑ මග බලනට..
ඔබ ඇවිත් මගෙ හිත ලග
දහසකුත් පෙම් කතන්දර.
අතීතය අප එක්කල
අදත් දැනෙනවා සිත තුල
මතකයන් එක්තැන් කල
සොඳුරු ප්‍රෙමයයි ඔබ මට.
ගියද මාගෙන් සමුගෙන
නිහඬ බව උරුමය කර..
දනිමි ඔබ හදපතුලෙම
සිටින බව නිරන්තර..
ගියත් ඈතක පියමැන
ඔබ තමයි මගේ ජීව ය
උපන්නොත් යලි බවයක
නෙතු මානයේ රැදෙන්නට...

සීතල උදෑසන
අවදි වූ සැනින්
නෙතු පෙනෙන මානයේ
වැහි අදුර වෙලා ගෙන
සිත තවත අලස කර
ආයෙමත් ගුලි වුනා
පුතු නිදන යහන මත
සුව නින්දෙ ඔහු නිදයි
සමනල සිහිනයක..
ලොබ සිතුනා මටත්
තුරුලෙන් ඈත් වෙන්න්

ලියන්නට බොහෝ දේ
සිත තුලම පෙල ගැසෙයි
සිතුවිලි පන්හිඳත
පද ගෙත්තම් කරයි.
මල් තුහින සේ දැනෙන
සෙනෙහසක සිසිලසක්
හිතම හිරිවට්ටමින්
පන්හිඳට වාරු වෙයි.
ලග රැදුණු උනුහුමත්
හීනියට මෝදු වෙයි...
පපුතුරෙහි සැගවෙන්න
ආයෙමත් මට සිතේ..

නෙතු අබියස මගෙම වූ ඔබ
පියවරින් පියවර ගියා
නෙතු මානයෙන් ඈතකට..
නොදුටුව හෙට දිනට
හීන කැන්දන් ආවට
හීනයකවත් නොඑන්
විරසකව මා සමග
ඒත් මම ආදරෙයි
ඔය හිතට හැමදාම
සොයා දුන් නිසා
ගිලිහුණු ජීවිතය...

හාදුවක උනුසුම
දෙතොලගට තැබුව දින
අදත් මට දැනෙනවා
බොද වෙච්ච සිහින මැද
නෙතුපියා මෙනෙහි කල
විසිර ගිය මතකයක්
සිතුවිලි ගොනුකලා
ඔබ දුටුව නිමේෂය...
ලග ඉන්න පිං මදිව
හැර ගියද අතරමග
ලග ඉන්න දෙනවාද
සංසාර පුරුද්දට....

ඉක්මනින් කේන්ති යන්නෙ
සංවේදී හිත් වලට
සැනෙකින් ආපසු එන්නෙ
නොදරුවෙකු විලාසෙට
ඔයත් ඒ වගේමයි...
අහිතක් හිතුනෙ නෑ මට
දුකක් නොසිතූනත් නොවේ..
ඒත් අපිට දැනෙන ආදරය වගේම
හිතට දැනෙන කේන්තියත්
අපිට උරුමයෙන්
පෙන්නන්න පුලුවන්
අපි ගොඩක් ආදරය කරන
කෙනෙක් ලග විතරමයි..
ඉතින් කොහොමද
මම තරහ වෙන්නෙ
ඔයා එක්ක....
ඔයා මගේ ජීවිතේ...
මොනතරම් හිත රිදුනත්
මගෙ හිත හැමදාම නැවතුනේ
ඔය හිත ලග..
සත්තකින්ම..

ගැහැනියක් මමත්
ලේ නහර අවදි වන
සිතුවිලිත් අවනතයි
ප්‍රේමයේ උනුහුමට..
හිම මිදෙන සීතලක
අවතැන් කර මසිත
ඔබ ගියා නොකියාම
උනුසුමක් සොයා ගෙන..
මගෙ සිතම මුලාකර
ඔබ ඉවත ගිය දවස
වින්ද දුක් අපමණයි
බිදුනු සිත හදාගන්න..
විදින්නට.,.. විදවන්ට
සිතක්වත් නොමැත අද....

සිත අමුතුම මිහිරියාවකින්
පිබිදෙනු දැනේ.
අවිහින්සක ආඩම්බරයක්
මසිත කුල්මත් කරයි.
දෙනෙත් අදහාගත නොහැක..
මවෙතින් ගිලිහුණු ජීවිතය
සොයා දුන් ඔබම.
මගේ අරමුණට
පෙරවදනක් එක්කරලූයේ
ඔබේ ශ්‍රෙෂ්ඨත්වය
තව දුරටත් ඔප්පු කරමිනි.
ණයගැතිය මම ඔබට
ජිවිතය පුරාවටම..

ලා සද මෝදු වූ
නිශායම පුරාවටම
ලය මත සතපවා
උනුහුමෙහි සිත හොවා
සෙනෙහස තැවරූ මතකය
හැම රැයකම අවදි වේ...
අතොරක් නැතිව
තෙපලූ පෙම් වදන්...
සිත පුරා දගකරයී
සිතුවිලිත් අවදියෙන්...
මැදියමත් ගෙවී ගොස්
පහන් පැය වන තුරා
නින්දත් නොනින්දත් අතර
මම තවමත් අවදියෙන්

ඔබ ලගින් හිද
දොඩමළු වන්නට
සිත පෙරුමන් පුරන
හැම නිමේෂයකම
නොකියාම ඈතක යයි..
තනිකම තුරුලු කරන්
නිහඬ වන්නට
වෙර දරන කල
අනාරාදිතව...
ඔබ මවෙත එයි...
අරුමයකි ඔබ
වටහාගත නොහැකි....

හීතල හිරිකඩ
කවුලුවෙන් ඇතුළු වෙන්නෙ
හිතම හිරිවට්ටමින්
අසෙනිය මල් සුවද
මද පවනෙ දගකරයී
සිතුවිලිත් අවතැන් කරමින්..
අනවසරයෙන් ඇතුළුවන
සදකැන්...
වලාකුලක මුවා වෙලා..
පුංචි දුකක් දැනුනාට
තනිකමක් නෑ මට..
කවිකමට පන පොවන
සිතුවිලි පන්හිඳයි...
මතක මන්දීරයයි..
හිත ලග...
තනි නොතනියට...

මුනගැසෙන ඇසිල්ලක
දොඩමළු වන පැයේ
දෙනෙත් මත පැටලිලා
ආදරය සිත සොයයි..
දෙතොලග නැවතිලා
බිදක් සෙනෙහස ගන්න
නොසිතූනාමත් නොවේ..
එහෙත් බෑ ලංවෙන්න
උනුසුමෙහි දැවටෙන්න
හිමි වෙලා අහිමි වුන
ඔයා මට හීයකක්
හිත ගාව දගකරන
සංසාර හීනයක්...

රිදුන සිත පාරවන
සෙනෙහසක මතකයන්
සිතට විත් නිරන්තර
නෙතග කදුලක් රැදෙයි
ජිවිතය පුරාවට
වේදනා නිම් තෙරක
හැපී වැලපෙන සිතට
නිවනක් නම් නොවෙයි...
ඒත් සිත හැමදාම
පෙම් කලේ ඔය හිතට
දැවී අලුවී ගියත්
සිත සදා ඔබ ලගම

අහම්බෙන් ඔබ දුටිමි
දෙනෝදාහක් මැද
එහෙත් නෙතු මග හැරුනි
තිගැස්සුනි තුන් සිතම
පෙරදාක ලග ඉදන්
වරු ගනන් දොඩමළුව
කියූ පෙම් කතන්දර
මතකයට එකතු කර
ඔබ ගිහින් බොහෝ දුර
මතකය ලය හොවන්
මග බලමි...
යලි එයිද,.,?
ඒත් අන්සතු සිතක
නවතින්න ඉඩ දෙයිද...?
අසම්මත කතාවක
සෙනේ සිත පැටලෙයිද..?
ඔබෙ පෙම් සිත ගාව
යලිත් මා අසරණ වෙයිද..?

බෝමළුව පුරාවට
ඇවිද යන සැමදෙනා දෙස
නෙතු නොපියා බලා ඉමි.
පැතුම් මල් එක්කරන්
මල් පුදයි සමිදුන්ට
පහන් වැට දැල්විලා
තෙල් සුවද පැති රෙද්දී
පහනක් දල්වන්න
මටත් නොසිතූනා නොවේ..
ඒත් සිත රිදුම් දේ
නෙතු කදුලු බොද කරයි
සුලං කපොල්ලක දැවෙන
ජීවන පහන සිහිවී..

ඔයාගෙ නිහඬ බව
මට ගොඩක් රිදෙව්වා
ඒත් කාලයත් එක්ක
ඒ රිදුම් විසිරිලා ගියා
බොල් අහසට
මම දැන් සතුටින්
ඒ නිහඬ බවට
මම ආදරය කල නිසා
කාලයාගේ ඇවෑමෙන්
සියල්ල වෙනස් වන බව
ඔයා මට කියලා දුන්නා.
ඒ නිහඬ බව මගේ වෙලා
මගේ උරුමය වෙලා.
රිදෙන්න හිතක් නැති තරමටම
මම නිහඬ වුනා....

මේ මා තබන අවසන්
සටහන් වන්නට පුලුවන..
නොවන්නටත් පුලුවන.
කප්පරක් දුක
සිතෙහි දරාගෙන
මහමෙරක් මතකයන්
පොදි බැද ගෙන...
සියල්ලටම සමුදී
ඉවත යමි...
නිහඬවිය යුතු තැන්හී
නිහඬවිය යුතුවා මෙන්ම..
නවතා දැමිය යුතු ඇසිල්ලේ
සියල්ල අතැර දැමිය යුතුය.
මෙය මගේ කතාව නොවේ
ඔබෙ කතාවද නොවන්නටද පුලුවන.
නමුදු.
ඔබ හෝ මම මෙහි නැතැයි
මට කිව නොහැක..
කෙදිනක හෝ යලිත්
ඔබ මා හමුවේ නම්
එදිනට...
ඔබෙ සතුට පමණක් දකින්නට
පෙරුමන් පුරමි..
උප උපන් හැම ආත්මයකම
ඔබෙ දෙපාමුල
මගේ පුදසුන වේවා යැයි
පාරමීදම් පුරමි..

පහන් සිතක් තුල
ලැගුම් ගන්නට
පැතූ පැතුමන්
එකිනෙකා මිලිනව යද්දී
මගේ සිත කඩා වැටුනා
නෙතු පුරා
කදුලු බොද කර.
නමුදු..
සිනාසෙමි මම
ලොවට පෙනෙන්නට
ඔබ හැර ගිය තැන
මා සතුටින් බව.

සද සේ නිකැලැල්
රැය සේ නිසසල
පිනි සේ පිවිතුරු
ප්‍රෙමයයි ඔබ...
නෙලුම්පතක රැදි
පිනි බිදුව සේ
ඈත දිස්වන
මිරිගු දිය සේ
හබායයි මගේ
සිත නිරන්තර
අනන්තය ඔබ බව පසක් කර.

ආදරය කියන්නේ
කාලෙන් කාලෙට් වෙනස් වන
මෝස්තර කලාවක් නෙමෙයි.
පරිත්‍යාගයක්...
හදවත පතුලේන්ම පූදින
අපිරිමිත බැදීමක්...
මම ඒක තේරුම් ගත්තේ ඔයාගෙන්.
සත්තකින්ම...
ඔයාගෙ ආදරය
මට ගොඩක් දේ
ගෙනත් දුන්නා.
බොහෝ දේ ඉගැනුවා.
නමුත්..
මම කොහොම කියන්නද
මට මගේ හුස්ම පොද
අහිමි වුනා කියලා.
ඒත් ආදරය
කවදාවත්ම වෙනසක් නෑ.
හැමදාමත් ඔයා
මට ආශිර්වාදයක්......

අතැර යන්න නම්
පෙම් කලේ ඇයිද මට.
සිතුම් පුබුදුවා
අසරණ කලා මසිත
නොදුටු ලොවකට
මං විවර කර
අවතැන් කලා මගෙ ජීවිතය.
සුසිනිදු පහසක
සිත වල්මත් කර
සැගවී යන්නට
සැහැසි වුනේ කිම...
ඔබ අමතක කල
අතීත සැමරුම්
සිත තුල සැමදා
නිදන් ගතව ඇත.
සිත් පිත් නැති සේ
අතැර ගියත් ඔබ
හර්දසාක්ශිය ඔබ රිදවනු ඇත.

සසල සිතුවිලි
නිසල කරනට
ඔබෙ නුවන් මත
බවුන් වඩනෙමි.
සීතල හදවත උනුසුම් කරනට
ඔබෙ පපුතුර මත
හිස සතපන්නෙමි.
සිනිඳු දෙතොල මත
දෙතොල් තද කරන්
පිපාසිත සිතට
පහස සොයන්නෙමි.
නින්ද නොඑන රෑ
පහන් වන තුරා
තරුවක් වී
ඔබ ලගම හිදින්නෙමි.